Ο μουσικός και βιβλιογράφος Ιάκωβος Σιμωνοπετρίτης κατόπιν επίσκοπος Σίδης και για δύο χρόνια Γάνου και Χώρας (1637-1639), ενδιαφέρει περισσότερο ως μουσικός βιβλιογράφος. Πρόκειται για τον πιο σημαντικό εκπρόσωπο του είδους στο α´ μισό του 17ου αιώνα. Φιλότεχνος και παραγωγικός ακολουθεί την λαμπρή βιβλιογραφική παράδοση της Σχολής της Ουγγροβλαχίας, όπου άλλωστε έζησε για ένα διάστημα.
Στο όνομά του σώζονται μέχρι στιγμής 4 μουσικά αυτόγραφα, από τα οποία τα δύο χρονολογημένα (1625, 1649) και 7 μη μουσικά, κυρίως λειτουργικά.
Από τα μέλη που φέρονται στο όνομά του πρέπει να αναφερθούν ορισμένα Χερουβικά και Κοινωνικά και προπάντων μια μεγάλη δοξολογία σε ήχο β´, η δεύτερη χρονικά, όπως φαίνεται, που έχει συνθεθεί σε αυτόν τον τύπο.
Η τελευταία μέχρι στιγμής μνεία για τον Ιάκωβο είναι του έτους 1650, όπου υπογράφει σε συνοδικό τόμο του ίδιου έτους ως «πρώην Γάνου και Χώρας».
Στο αυτόγραφό του του έτους 1625 σημειώνει στο βιβλιογραφικό ότι «εγράφη δια χειρός εμού Ιακώβου ιερομονάχου του Σιμοπετριώτου, όντως μου εν μητροπόλει Ουγγροβλαχίας».
Τα τέσσερα μουσικά αυτόγραφα είναι τα εξής:
• Μονή Σινά, αρ. χφ 1480, Ανθολογία, έτος 1625
• Μονή Σινά, αρ. χφ 1321, Μαθηματάριο του Στιχηραρίου
• Μονή Λειμώνος, αρ. χφ 245, Ανθολογία της Παπαδικής, έτος 1649
• Μονή Λειμώνος, αρ. χφ 242, Αναστασιματάριο + Δοξαστάριο του Στιχηραρίου, αχρόνιστο (σε συνεργασία με τον Σεραφείμ Μυτιληναίο)
Στο όνομά του σώζονται μέχρι στιγμής 4 μουσικά αυτόγραφα, από τα οποία τα δύο χρονολογημένα (1625, 1649) και 7 μη μουσικά, κυρίως λειτουργικά.
Από τα μέλη που φέρονται στο όνομά του πρέπει να αναφερθούν ορισμένα Χερουβικά και Κοινωνικά και προπάντων μια μεγάλη δοξολογία σε ήχο β´, η δεύτερη χρονικά, όπως φαίνεται, που έχει συνθεθεί σε αυτόν τον τύπο.
Η τελευταία μέχρι στιγμής μνεία για τον Ιάκωβο είναι του έτους 1650, όπου υπογράφει σε συνοδικό τόμο του ίδιου έτους ως «πρώην Γάνου και Χώρας».
Στο αυτόγραφό του του έτους 1625 σημειώνει στο βιβλιογραφικό ότι «εγράφη δια χειρός εμού Ιακώβου ιερομονάχου του Σιμοπετριώτου, όντως μου εν μητροπόλει Ουγγροβλαχίας».
Τα τέσσερα μουσικά αυτόγραφα είναι τα εξής:
• Μονή Σινά, αρ. χφ 1480, Ανθολογία, έτος 1625
• Μονή Σινά, αρ. χφ 1321, Μαθηματάριο του Στιχηραρίου
• Μονή Λειμώνος, αρ. χφ 245, Ανθολογία της Παπαδικής, έτος 1649
• Μονή Λειμώνος, αρ. χφ 242, Αναστασιματάριο + Δοξαστάριο του Στιχηραρίου, αχρόνιστο (σε συνεργασία με τον Σεραφείμ Μυτιληναίο)
Μανόλης Χατζηγιακουμής
