Διακρινόταν για την απλότητα των τρόπων του, την ευκοσμία των ηθών, τη χρηστότητα και την τέλεια αμνησικακία του. Ωφελούσε όλους όσοι τον πλησίαζαν, ακόμη και με μόνη τη σεμνότητά του, την καλή συναναστροφή του και καλοκαγαθία του. Είχε χάρισμα καλλιφωνίας και ήταν εξαιρετικός ιεροψάλτης. Κυρίως όμως είχε την υψοποιό ταπείνωση, τη μακαρία αγαθότητα και απλότητα κι έτσι αναδείχθηκε ενάρετος μοναχός, ευλαβής ιερέας και στοργικός Πνευματικός πατέρας.
Ανεπαύθη στον μήνα της Θεοτόκου, την οποία υπεραγαπούσε, στις 13 Αυγούστου 1951. Η ζωή του όλη κύλησε «εν πνεύματι και αληθεία». Εργάσθηκε με όλες του τις πνευματικές δυνάμεις για το καλό του πλησίον. Το τέλος του ήταν οσιακό, κατόπιν ολιγοήμερης ασθένειας. Έφυγε της παρούσης ματαιότητος ήρεμα και ατάραχα, συνομιλώντας κι ευλογώντας τ’ αγαπητά μέλη της συνοδείας του. Παρέδωσε το πνεύμα του στον Πλάστη του προσευχόμενος. Υπήρξε πανθομολογουμένως άξιος διάδοχος του σπουδαίου συνωνύμου Γέροντός του. Κατά την εξόδιο ακολουθία του, στις 14 Αυγούστου 1951, λίγο πριν τη μεγάλη αγρυπνία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, προσήλθαν αυθόρμητα πλήθη ιερομονάχων, ιεροδιακόνων και μοναχών, για να προσευχηθούν για την ψυχή του αξιαγάπητου και αξιοσέβαστου Γέροντος.
Πηγή: Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου
Βιβλιογραφία:
• Γεράσιμος μον. Μικραγιαννανίτης, «Δανιήλ Δανιηλίδης», Αγιορειτική Βιβλιοθήκη 179-180/1951, σ. 200-201. Βόλος 1951
• Μωυσής μον. Αγιορείτης, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμ. Α΄, σ. 417-418. Θεσσαλονίκη 2011
Εργογραφία
• Παναγία Δέσποινα, ήχος βαρύς
• Πλούσιοι επτώχευσαν, ήχος πλ. α´
